Dónalegir brandarar, á að hlægja eða þegja?

Hver kannast ekki við það að vera staddur í veislu og einhverjum veislugesti dettur í hug að segja virkilega dónalegan brandara. Er það kurteisi að hlægja að brandaranum eða er það óviðeigandi? Þetta er hreinlega einum of erfitt að finna hvar skilin liggja þarna á milli.

Heyrt í ónefndum laufabrauðsbakstri: "Heyrðu, hafiði heyrt þennan? Það var nunna sem fór til læknis og ... bíb ... bíb ... bíb ... og svo sagði læknirinn, þetta eru ekki ... bíb ...  þetta eru ... bíb ... !!!".

Góður brandari eða lélegur, viðeigandi eða óviðeigandi - það er best að hlægja alltaf. En þeir brandarar sem eru lélegir eða óviðeigandi verða aldrei endursagðir!

Athugasemdir

[Anna Viðarsdóttir, 1.12.2007 kl. 10:37]

Ég er nú þannig gerð að mér myndi sennilega finnast aðalbrandarinn vera andrúmsloftið sem myndaðist við þessar aðstæður. Ég er nefnilega þannig gerð að ég hef svo gaman af því að horfa á fólk. Ef ég færi t.d. á fótboltaleik, þá sæti ég helst eins framanlega og hægt er og snúa öfugt í sæti. Horfa s.s. á áhorfendurna. Fólk er nefnilega svo frábært!

[Björgvin Kristinsson, 2.12.2007 kl. 21:55]

Eg myndi segja að það ætti umsvifalaust að skipta um umræðuefni eftir hlatrasköllin og spyrja t.d. voða, voða hissa hvort veðrið ætti að haldast svona ut vikuna.